Het koppel, bouwheer van deze woning, zocht in de eerste plaats een rustige plek om er zich voor de tweede helft van hun leven te ‘settelen’. Alhoewel een open, moderne geest hen kenmerkt, stonden voldoende privacy en een natuurrijke omgeving voorop. In een gezamenlijke zoektocht daar naartoe, detecteerden we in dit hoekperceel van een recente verkaveling, de daaraan beantwoordende potenties. Lees meer...
Eigenlijk betreft het een verkaveling van het ‘traditionele’ type: kavels voor open bebouwing, bouwlijn 6m achter de rooilijn en ook 6m tussen de woningen tussenin. Omwille van het feit dat dit specifieke perceel zich in de diagonale hoek van de verkaveling bevindt, is het de vreemde eend in de bijt: een zeer beperkt raakvlak met de straat (4m) en achteraan groenomrand, vrij van bebouwing.
Uiteraard is het geen doel op zich dat de woning zich van haar buren zou onderscheiden, daar zorgen a priori trouwens de al even traditionele bouwvoorschriften voor (zoals het 15m/12m-principe en een kroonlijsthoogte beperkt tot een eerste verdieping). Ontwerpfocus is prioritair toch de belevingswaarde van de woning en dit in relatie tot haar directe (tuin)omgeving. De drang naar privacy vertaalt zich niet in een beperkte openheid naar die omgeving toe, wel is die openheid weloverwogen gericht. Waar de woning aldus gebruik van maakt, zijn de juiste oriëntaties, de ‘verste’ zichtlijnen, de best beschutte (buiten)plek.En dan is er ook nog de interne openheid tussen gelijkvloers en verdieping dewelke er blijk van geeft dat er helemaal geen tegenstelling hoeft te bestaan tussen isolement en een open geest.
Op het eerste architecturale of volumetrische zicht, zal ons integratieprincipe van deze woning je misschien ontgaan, in een tweede lezing ervan is ze allesoverheersend : quasi elke plek in de woning is door-zichtig naar de boomrijke omgeving toe. De architecturale uitwerking is eerlijk en eenvoudig: dakrandhoge ramen in de twee zijgevels scheiden een hoog van een laag volume. Een uniforme mooie baksteen maakt het geheel elegant.
