In de buurt zien we vooral lage, vrijstaande woningen, met witgeschilderde gevels en hellende daken in leien. Op één van de laatste onbebouwde percelen, realiseren we een beperkte verdichting, en maken er een hedendaagse interpretatie van het karakter van de buurt. Lees meer...
De tweewoonst krijgt subtiel enige asymmetrie in plan en gevel, zodat ze zich ook als één vrijstaande woning presenteert en integreert. Ze wordt opgetrokken met lichtgekleurde gevelsteen als hoofdmateriaal en ook hier is er een dakvolume in leien. Een kleine uitkraging in de voorgevel zorgt ervoor dat de hoogte van het volume enigszins ‘gebroken’ wordt, zodat deze meer in verhouding staat tot de buurt, en overdekt tegelijkertijd de toegang tot beide woningen. Ook in de zijgevel wordt de schaal van het volume optisch verkleind, door het ‘doorknippen’ van de gevelsteen met schrijnwerk.
Omgekeerd is de beleving van de woning ook van binnenuit geënt op de omgeving: doorzon-leefruimtes benutten de zuid-oost oriëntatie van de voorgevel, de teruggetrokken dakverdieping richt het zicht op het park van Tervuren en een beperkte split-level zorgt voor aansluiting van de leefruimtes op straat- en tuinniveau.
Technische duurzaamheid vinden we hier terug in fotovoltaïsche panelen en warmtepompen, op een hoger niveau schuilt de duurzaamheid in het vervolledigen en verdichten van de goed ontsloten woonwijk.
